Ο Lee Zeldin, νέος διοικητής της αμερικανικής Υπηρεσίας Προστασίας Περιβάλλοντος (EPA), ξεκινά... μάχη ενάντια στο σύστημα Start & Stop, αμφισβητώντας τη χρησιμότητά του. Το ζήτημα όμως, φαίνεται να είναι πιο πολιτικό απ’ όσο τεχνολογικό.

Το σύστημα Start & Stop, που έχει γίνει σχεδόν αυτονόητο στα σύγχρονα αυτοκίνητα, απενεργοποιεί αυτόματα τον κινητήρα σε στάση (π.χ. στα φανάρια), για να μειώσει την κατανάλωση και τις εκπομπές ρύπων, και τον επανεκκινεί μόλις ο οδηγός είναι έτοιμος να ξεκινήσει. Παρότι πολλές μάρκες το εξελίσσουν συνεχώς, πολλοί οδηγοί εξακολουθούν να το θεωρούν ενοχλητικό ή παρεμβατικό – ειδικά στην πόλη.

Ο Zeldin, διορισμένος από την κυβέρνηση Trump, φαίνεται να βλέπει το Start & Stop ως... περιβαλλοντικό πυροτέχνημα. Σε αναρτήσεις του το χαρακτήρισε "συμβολική οικολογική αηδία" και προανήγγειλε προσπάθεια κατάργησής του συνολικά από την αγορά. Σύμφωνα με τον ίδιο, «το αυτοκίνητο πεθαίνει κάθε φορά που σταματάς», ενώ ισχυρίζεται ότι η τεχνολογία αυτή δεν προσφέρει πραγματικά οφέλη στον χρήστη.

Παρ’ όλα αυτά, το σύστημα δεν είναι ούτε υποχρεωτικό στις ΗΠΑ, ούτε επιβάλλεται από την EPA. Αντίθετα, οι κατασκευαστές το ενσωματώνουν για να βελτιώσουν την ενεργειακή τους εικόνα και να αξιοποιήσουν τα κίνητρα που δίνει η ίδια η EPA. Επιπλέον, σχεδόν πάντα υπάρχει διακόπτης για να το απενεργοποιήσει κανείς.

Όμως ο Zeldin δείχνει να μην ενδιαφέρεται για τεχνικές βελτιώσεις ή προσαρμοσμένες λύσεις. Στόχος του είναι η οριστική εξαφάνιση της τεχνολογίας. Μια στάση που δύσκολα αγνοεί τη βαθιά του σχέση με τη βιομηχανία των ορυκτών καυσίμων – από την οποία έχει λάβει σημαντικές χρηματοδοτήσεις στο παρελθόν. Οι εταιρείες αυτές, όπως είναι λογικό, έχουν κάθε λόγο να αντιδρούν σε τεχνολογίες που μειώνουν την κατανάλωση καυσίμου.

Η αλήθεια είναι πως το Start & Stop δεν είναι τέλειο. Εξοικονομεί καύσιμα σε συνθήκες πόλης, δεν αρέσει σε όλους, αλλά δεν έχει επιβληθεί δια της βίας. Η επιλογή παραμένει στον οδηγό. Η ιδέα όμως να καταργηθεί πλήρως – χωρίς ουσιαστικά τεχνικά ή περιβαλλοντικά επιχειρήματα – δείχνει περισσότερο ιδεολογική εμμονή παρά τεκμηριωμένη πολιτική απόφαση.